Omgevingsplan bouwen is een marathon
Het is -4 gr en ik ren in een besneeuwd landschap in Noorwegen. Pff, waar ben ik aan begonnen! Waarom doe ik dit? Het leek me zo mooi, meedoen aan de halve marathon (21,1 km) in Stavanger afgelopen weekend.
M’n vingertoppen voel ik amper nog. Gelukkig gaat het parcours weer naar beneden en is er een drinkstop. Handschoenen aan, muts op en door. Ik besluit de afstand op te knippen in 4 x 5 km. Die mentale truc heeft er voor gezorgd dat ik de eindstreep haalde, ondanks de kou en de weerstand die ik voelde. Het was uiteindelijk fantastisch om mee te maken! Het geeft voldoening om het uiteindelijk te halen en die medaille om je nek te voelen.
Wat een halve marathon met het nieuwe omgevingsplan heeft te maken? Alles! Een nieuw omgevingsplan bouwen is geen hardloopwedstrijd. Het is ook geen halve marathon, maar een hele. Het kost tijd en het parcours zit ook nog eens vol kuilen, modderige paden en medelopers die je soms de pas afsnijden. Het voelt soms als een worsteling, vooral als je al wat ervaring hebt met bestemmingsplannen. Dan denk je, ‘oh, dat doe ik even’.
Knip de route daarom op in kleine, behapbare stappen. Waarom? Omdat iedereen – ja ook jij – een mentale grens heeft. Wij mensen houden van schouderklopjes tussendoor en van afronding van een project. Als het project te groot is beginnen we niet. Dat is gewoon heel menselijk. Schaam je dus niet als je last hebt van uitstelgedrag.
Heb je wat ondersteuning nodig? Doe dan mee aan de praktische sessies ‘Zelfstandig werken met het nieuwe omgevingsplan‘. We beginnen in februari 2025 en je kunt elk moment instappen.